Tadej Pogačar is de beste wielrenner van het jaar. Niet alleen in aantal overwinningen, maar ook in de manier waarop: hij valt aan op een moment waarop de anderen denken “dit is krankzinnig, dit is veel te vroeg” – en hij zet door.

En hij wint.

De Pogačar-methode is enkel voor grote kampioenen weggelegd. Ik denk dat ook in de zakenwereld, en meer bepaald de reissector, er een groeiend verschil zal komen tussen enkele echte kampioenen en de rest van het peloton.

Die kampioenen zijn niet noodzakelijk de grootste spelers. Het zijn de bedrijven die lef, investeringsdurf en doorzettingsvermogen kunnen combineren in één lang volgehouden inspanning. Een inspanning waarvan de anderen zeggen: “dit is krankzinnig, dit is veel te vroeg”.

Er komt een tijd aan waarin niemand wat dan ook cadeau zal krijgen. Velen zullen verdedigend spelen, en zich neerleggen bij “mindere tijden”. Zij dwalen. Zij denken dat ze op zeker spelen, terwijl ze de onzekerheid over zich uitroepen.

Anderen zullen de kansen zien, binnen een hoe dan ook stijgende markt. Ze zullen segmenten zien, die ontploffen. Ze zullen doelgroepen zien, die klaar staan met geld en tijd. Ze zullen producten maken, die niet op een bepaalde doelgroep gericht zijn – maar die gewoon krankzinnig goed zijn.

De voorbije jaren waren goed, maar saai. Er was groei, maar er was weinig uitdaging. Nu wordt het interessant. 2024/2025 wordt één van die jaren, waarin “the men from the boys” worden onderscheiden. Wie nu opstaat en agressief budgetteert, opwindende doelstellingen formuleert en het talent heeft om dat alles perfect uit te voeren, die kan geschiedenis schrijven.

Pogačar wint zelden in de sprint. Hij laat zijn tegenstanders achter, en gaat resoluut voor de overwinning. Dat vraagt een speciale ingesteldheid, timing en voorbereiding. Maar heb je de man zien genieten van de laatste kilometers, elke keer opnieuw? De reisindustrie zal ook een Pogačar zien, in 2025. Ik heb een paar prognoses op zak. Hell, yes!