Soms schuilt wijsheid in de simpelste zinnen. Pas wanneer je ze leest, besef je de kracht die erin verborgen zit. Vanmorgen had ik zo’n moment bij een uitspraak van Frank Lammers. Velen kennen hem als Ferry, de drugscrimineel uit Undercover, opgejaagd door politieagent Bob Lemmens, vertolkt door Tom Waes. Maar deze keer ging het niet over fictie.

Deze week had Frank contact met Tom Waes na zijn recent ongeval. Toen RTL zijn reactie polste was zijn antwoord simpel, doodeerlijk en briljant: “Ik ga niet oordelen over iets waar ik niet bij was.”

Die woorden raakten me. Geen opinie, geen analyse, geen mening uit de losse pols. Gewoon: “Ik was er niet bij, dus ik kan er niet over oordelen.” Hoe vaak horen we dat nog? Iedereen lijkt tegenwoordig alles te weten, overal een mening over te hebben, zelfs zonder er maar iets van af te weten. Ik maak me er soms ook schuldig aan. Frank Lammers brak met die trend.

Stel je even voor wat er zou gebeuren als we zijn voorbeeld volgden. Enkel oordelen over zaken waar we echt getuige van waren. Of, sterker nog, alleen wanneer we écht begrepen waarover het ging. De wereld zou stiller worden. Veel stiller. Het zou rust brengen in de chaos van meningen en veroordelingen. Misschien zelfs een beetje vrede.

En mocht je nu denken: die Frank maakt zich er wel gemakkelijk vanaf. Hoe zit het met zijn maatschappelijke verantwoordelijkheid? Hij zei ook nog dit: “En verder mag je niet rijden als je gedronken hebt. Dat lijkt me wel duidelijk.”

Dank je, Frank, voor deze pure, ontwapenende wijsheid. Laat die Nobelprijs maar komen. Je verdient hem.